مهر نوشت: اسلام برای بهبود اجتماع و اصلاح شئون حیاتی جامعه کوشش به اصلاح زن کرده و ملاک مدنیت را به او وابسته دانسته است و نیز برای داشتن فرزندان صالح که گردانندگان جامعه فردا هستند توجه به مادر خوب داشته و در انتخاب آن توصیه های بسیار کرده است. آن گونه که حق زنان پاکدامن و واقعی است اسلام بدان شخصیتی عظیم داده و بی مهری ها و بی توجهی های گذشته و بعدی را نسبت به زنان مردود می داند.
شخصیتی که اسلام برای زنان قائل شده به حدی است که دیگر آنان را نیازی نیست در کوچه و خیابان افتند و خود را محبوب القلوب نشان دهند. نه تنها در عمل بلکه در توصیه های اسلامی نیز از پیامبر و ائمه علیهم السلام راجع به زنان اخبار و روایات متعددی داریم و به گفته ابن عباس این توصیه ها و سفارش ها تا لحظات آخر حیات پیامبر(ص) که در بستر مرگ افتاده بود به گوش می رسد. قرآن که کتاب آسمانی مسلمین است در ذکر داستانهای اسلامی همه جا از مردان نام نبرده بلکه از زنانی چون همسر آدم، حضرت مریم(س)، مادر حضرت موسی (ع) نیز به نیکی یاد کرده است.
در مقام مقایسه زن با مرد از نظر اسلام باید یاد آور شد که او در مقام و موقعیتی کمتر از مرد نیست، هم از نظر عبادتی و هم در جنبه حقوق به تناسب زمینه و طبیعت او توجهی فوق العاده به زن شده است. زن پاک هم چون مرد پاک می تواند عزیز درگاه خدا باشد و پروردگار به تصریح آیات متعدد قرآن پاداش هیچ یک از این دو را تباه نمی سازد.
برخی از روایات اسلامی می گویند زن صالحه و پاک بر هزار مرد ناصالح ارجح است و زنی که 7 سال در شوهرداری و اداره خانواده مقاومت کند خداوند عزوجل 7 باب دوزخ را بر روی او بسته و 8 در بهشت را به روی او می گشاید.
حرمت و وجهه زن در اسلام به خاطر مادر بودن اوست نه جنسیت او، مادر بودن تنها تولید مثل و زاییدن نیست، بلکه در سایه انجام وظیفه ای است که شرع و عقل در جنبه تربیتی و نگهداری فرزند برایش معین کرده اند.
مقام والای زن در سایه احترام به قانون فطری و پذیرش مسئولیت شرعی در تربیت کودک او بیش از هر چیز باید بکوشد که خود را مسئول بداند و در پرورش ایمان و اخلاق طفل شرعا بکوشد و شک نیست در چنان صورتی لازم خواهد بود که شرعا راه تربیت صحیح را یاد بگیرد. اگر زنی چنان شرایطی را تحصیل کند به حقیقت هم شان فرشتگان است.
زن در جامعه اسلامی فردی است که مانند مرد و به تناسب طبیعت شخصی خود دارای حقوق و وظایفی است. ذکر همه آنها در این بحث امکان پذیر نیست. شک نیست که زن می تواند بر خلاف نظر متقدمان در شاخه های علمی و زمینه های اجتماعی فعالیت کند و بمانند مرد در ساختن زندگی و جامعه دخالت و مشارکت داشته باشد و حقوقی را به خود تخصیص دهد.
به تعبیر قرآن زن آیت خداست و موجب و انگیزه ای برای سکون و آرامش. آفریدگار بشر مهار نفس سرکش مرد را در اختیار او قرار داد تا رامش گرداند و زمینه را برای ایجاد مودت و رحمت از هر سو فراهم گرداند.
بانوی اسلامی در کشاکش زندگی و در حل مشکلات زمام اختیار را به دست احساسات زودگذر خویش نمی دهد و مسائل عقلی را از راه عاطفی درمان نمی کند. بانوی اسلامی در خانه امین مال و حفظ حیثیت و شرف شوهر است و سعی دارد در غیاب او آبرویش را حفظ کند و مال و دارایی خانواده را از اتلاف و دستبردها و مصرف های بیهوده مصون دارد.
بانوی اسلامی با رفتار مناسب خویش نسبت به شوهر عملا درس زندگی و شوهرداری به دختر خود می آموزد و به او می آموزد که برای شوهر همسری مهربان و خیراندیش باشد بنای زندگی را با مهر و صفا گذارد و بدین وسیله او را در تشکیل کانون آینده یاری دهد.
